Ο Ανδρέας Καραγιάννης, ως ο πλέον ειδικός σε εκκλησιαστικά ζητήματα, μίλησε με κατανοητό και απλοϊκό τρόπο, για τις θέσεις της ορθόδοξης εκκλησίας απέναντι στα δύο αυτά πολύκροτα θέματα, το γεγονός ότι υπάρχει προσπάθεια ώστε οι κανόνες της να αλλάζουν προς το καλύτερο, η θέση που κατέχει η γυναίκα αλλά και το πώς θα διαχειριζόταν το ενδεχόμενο ο γιος του να του ανακοίνωνε ότι είναι ομοφυλόφιλος.Μ…
Ο Ανδρέας Καραγιάννης, ως ο πλέον ειδικός σε εκκλησιαστικά ζητήματα, μίλησε με κατανοητό και απλοϊκό τρόπο, για τις θέσεις της ορθόδοξης εκκλησίας απέναντι στα δύο αυτά πολύκροτα θέματα, το γεγονός ότι υπάρχει προσπάθεια ώστε οι κανόνες της να αλλάζουν προς το καλύτερο, η θέση που κατέχει η γυναίκα αλλά και το πώς θα διαχειριζόταν το ενδεχόμενο ο γιος του να του ανακοίνωνε ότι είναι ομοφυλόφιλος.
Μπορούν οι γυναίκες να κάνουν άμβλωση; Μπορούν οι ομοφυλόφιλοι να παντρεύονται; Δύο ζητήματα για τα οποία έχει χυθεί άπλετο μελάνι τους τελευταίους μήνες ενώ έχουν σχολιαστεί ανεξέλεγκτα από τα έδρανα της Βουλής μέχρι το καφενείο του χωριού.
Σαν κοινωνία δε θεωρείτε ότι προσβάλλουμε τους ανθρώπους που είναι ομοφυλόφιλοι; Δεν τους δείχνουμε με το δάχτυλο;
Υπάρχουν παραδείγματα ιερέων με πολύ ακραίο λόγο. Μην ξεχνάμε, όμως, το εξής. Τις ρήσεις του Αποστόλου Παύλου και του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Οι άγιοι πατέρες μιλάνε εδώ και χιλιάδες χρόνια και περιγράφουν την ομοφυλοφιλία ως ένα βδέλυγμα και μια αρρώστια, μολυσματική. Η εκκλησία για την ομοφυλοφιλία έχει μια ξεκάθαρη θέση: ότι αυτοί οι άνθρωποι τελούν εν πλάνη, ότι τελούν εν αμαρτία, ότι είναι ασθενείς. Θα μου πείτε, επιστημονικά αυτό προκύπτει; Δεν προκύπτει. Η επιστημονική κοινότητα έχει αποφανθεί για αυτό το ζήτημα. Η εκκλησία, όμως, σου λέει take it or leave it. Εμείς αυτοί είμαστε. Αυτοί είναι οι κανόνες μας, δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε. Μπορούμε να κάνουμε τον λόγο μας πιο προοδευτικό και πιο σύγχρονο, έτσι ώστε αυτοί οι άνθρωποι να έρχονται στους κόλπους μας και να τους αγκαλιάζουμε. Και το πράττει.
Πάρα πολλοί άνθρωποι, είτε straight είτε ομοφυλόφιλοι είτε οτιδήποτε, πάνε και εξομολογούνται και βρίσκουν καταφύγιο πνευματικό και εφησυχάζουν – και παράγει πνευματικούς καρπούς ο εφησυχασμός τους με ιερείς, γιατί τους αποδέχονται όπως είναι. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί όταν πάμε σε έναν ναό. Όλοι πάμε ως αμαρτωλοί στο καθαρτήριο. Η εκκλησία λέει: «Αυτοί είναι οι κανόνες μας. Μας θέλετε; Άμα δε μας θέλετε…». Θα μου πεις, είναι λίγο απόλυτο αυτό, ότι θα έπρεπε να προσαρμόσει τον λόγο της. Αυτό το ακούω. Και το ακούω γιατί υπάρχουν πολλά νέα παιδιά, τα οποία ενδεχομένως τώρα βασανίζονται, τα οποία ενδεχομένως τώρα μας ακούνε και λένε: «Κάτσε ρε παιδιά, εμένα με έχει αποκλείσει η κοινωνία, έχω φάει μπούλινγκ, έχω φάει το ένα, έχω φάει το άλλο, έρχεται και ο παπάς, έρχεται και ο εκπρόσωπος του Ιησού Χριστού, που εγώ εκεί εναποθέτω τις ελπίδες μου, και με απορρίπτει κι αυτός;».
Διαβάστε αναλυτικά την συνέντευξη στο Athensmagazine.gr
