Δημήτρης Κολλάτος: Έφυγε ο γνωστός σκηνοθέτης. Πώς πέθανε ο αυτιστικός γιος του, Άλκης

1 Φεβρουαρίου, 2025


Πώς έφυγε από τη ζωή ο γνωστός σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος; Πώς πέθανε ο αυτιστικός γιος του, Άλκης;Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης, Δημήτρης Κολλάτος. Ο Δημήτρης Κολλάτος εξέπνευσε στο σπίτι του, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας. Ο Σπύρος Μπιμπίλας αποχαιρέτισε τον Δημήτρη Κολλάτο με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Fa…


Πώς έφυγε από τη ζωή ο γνωστός σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος; Πώς πέθανε ο αυτιστικός γιος του, Άλκης;

Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης, Δημήτρης Κολλάτος.

Ο Δημήτρης Κολλάτος εξέπνευσε στο σπίτι του, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας αποχαιρέτισε τον Δημήτρη Κολλάτο με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook:

«Αντίο αγαπημένε μου Δημήτρη.. Από παιδί σε αγαπούσα και μ’ αγαπούσες αφού ήσουν συμμαθητής του αδελφού της μητέρας μου! Πόσες συζητήσεις κάναμε μαζί! Πόσα γυρίσματα στις ταινίες σου!

Πόσα καλοκαίρια στην Αίγινα στο φεστιβάλ του ελληνικού σινεμά που οργανωτές στο κτήμα σου με τις φιστικιών. Δημήτρη δεν θα ξεχάσω ποτέ το νοιαξιμό σου για τον Άλκη! Ο Αλέξανδρος κι όλα τα παιδιά θα συνεχίσουν το έργο σου και θυμάστε κοντά τους.

Το τελευταίο καλοκαίρι στην Αίγινα μου είπες του χρόνου πάλι εδώ!!! Αλλά ταξίδεψες… Καλό ταξίδι φιλόσοφε, σκηνοθέτη, συγγραφέα, ταξιδευτή των ονείρων…θα σε θυμόμαστε, πάντα Δημήτρη Κολλάτε!».

Ποιος ήταν ο Δημήτρης Κολλάτος – βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα. Έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν μαθητής στο λύκειο.

Το 1959-1960 ίδρυσε το Πειραματικό Θέατρο Τσέπης ανεβάζοντας, εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους, σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη, τη Φαλακρή Τραγουδίστρια του Ιονέσκο, το Τέλος του Παιχνιδιού του Σάμιουελ Μπέκετ και το Δωμάτιο του Χάρολντ Πίντερ, Ένα βροχερό Απόγευμα του Ουίλιαμ Ινγκ, Ο Μακαρίτης Ρενέ ντε Ομπαλντιά.

Στις 7 Οκτωβρίου 1961 στο Παρίσι ανέβασε την Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη, στο Centre Culturel με πρωταγωνιστές: Arlette Baumann, Roger Jandly, Nicolas Ruffieux,M.-F. Bonte, F. Guiman.

Το γαλλικό περιοδικό L’Express χαρακτήρισε την παράσταση «μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο». Η Arlette Baumann έγινε σύζυγός του, από την οποία απέκτησε δύο γιούς, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη.

Το 1962 γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους Αθήνα Χι Ψι Ξι, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε η μεσαίου μήκους ταινία του, Ελιές το 1964, που και αυτή βραβεύτηκε.

Το 1966 η μεγάλου μήκους ταινία του, Θάνατος του Αλέξανδρου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία, πήρε όμως τρία βραβεία κριτικών (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σεναρίου, καλύτερης μουσικής) και γνώρισε όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική επιτυχία, αφού όταν κατάφερε να προβληθεί στους αθηναϊκούς κινηματογράφους έκοψε σε μία εβδομάδα, 29.900 εισιτήρια.

Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πει: «Η σημαντικοτέρα ταινία που προεβλήθη εις το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν της συλλήψεώς της, ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου “Ο Θάνατος του Αλέξανδρου”. Αυτή είναι η αληθινά μεγάλη ταινία του φεστιβάλ. Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου».

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου ανέβασε 20 θεατρικές παραγωγές, δημιουργώντας το Θέατρο της Τέχνης (Théatre de l’Art) στο ίδιο κτίριο του Σατλέ, στο Παρίσι. Εκεί παρουσίασε, μεταξύ άλλων, το έργο Philippe Pétain και το θεατρικό έργο του Γυναίκα του Σωκράτη, ένα μονόλογο με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Arlette Baumann που ανέβασε στο θέατρο Τέχνης. Η πρεμιέρα έγινε στις 22 Δεκεμβρίου 1973. Επιλέχτηκε ως καλύτερη παράσταση της χρονιάς, και παρουσιάστηκε στο θέατρο των εθνών στις Βρυξέλλες και επαναλήφθηκε τον Ιανουάριο του 1975 και το Σεπτέμβριο του 1976.

Γύρισε επίσης την ταινία Συμπόσιο (1972), με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία. Το 1974 ανέβασε το θεατρικό του έργο Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ με συμπρωταγωνίστριες την Arlette Baumann και την Φανί Αρντάν.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, άρχισε να ανεβάζει μια σειρά παραστάσεων που από πολλούς θεωρήθηκαν πως έχουν ως στόχο την πρόκληση (όπως τα Σόδομα και Γόμορρα με γuμνό που εκείνη την εποχή έκανε σάλο) ή έστω τον πολιτικοκοινωνικό ακτιβισμό και όχι την τέχνη, όπως οι Οι Εφοπλιστές, Άγιος Πρεβέζης που έγινε και ταινία (1982), Οι Γιατροί.

Η ταινία για τον αυτιστικό γιο του και η αυτοκτονία της συζύγου του

Κέρδισε ωστόσο τις συμπάθειες με τη στάση του όσον αφορά τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, ορμώμενος από την προσωπική του εμπειρία με τον γιο του Άλκη, και τη δημιουργία ειδικού χώρου στην Αίγινα για τα αυτιστικά παιδιά. Ο Άλκης πέθανε τον Απρίλιο του 2021, σε ηλικία 44 ετών.

Στην αυτοβιογραφική ταινία Ζωή με τον Άλκη (1988), το ρόλο του αυτιστικού νεαρού έπαιξε ο άλλος του γιος, Αλέξανδρος Κολλάτος, που βραβεύτηκε για την ερμηνεία του. Ο Αλέξανδρος έκτοτε έγινε ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Άλλη μια ταινία, Κόκκινα Τριαντάφυλλα σου Έκοψα (1993), μιλά όχι μόνο για την εμπειρία ενός γονιού με αυτιστικό παιδί αλλά και για την αυτοκτονία της συζύγου του Arlette Baumann.

Στην ταινία του «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (1998), πάλι με πρωταγωνιστή τον γιό του Αλέξανδρο, προσεγγίζει το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας μέσα από μια ερωτiκή ιστορία. Ενώ η «Διαθήκη του Ιερέα Ζαν Μεσλιέ» (2009), επιστρέφει πάλι στο θέμα της θρησκείας και το ρόλο της εκκλησίας.

Η εκπομπή στην τηλεόραση και η κίνηση πολιτών

Στην τηλεόραση είχε για ένα χρόνο δική του εκπομπή με τίτλο: «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία».

Το 1989 και ξανά το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής. Το 2011 δημιούργησε την «ένωση πολιτών Πόρτα-Πόρτα».
Το 2014 γύρισε την ταινία Διόνυσος με θέμα την Ελλάδα της κρίσης που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το 1993, στο 34ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονεμήθηκε στον Κολλάτο ειδικό βραβείο για το θέμα της ταινίας του Κόκκινο Τριαντάφυλλο σου Έκοψα.

Βιβλία του Δημήτρη Κολλάτου:

– 1956 Δέκα ερωτiκά ποιήματα

– 1964, ανατ. 1978 Οι ελιές (διηγήματα), Βιβλιοπωλείον της Εστίας, επανέκδ. 2006 από Εκδόσεις Καστανιώτη

– 1971 Δέκα ερωτiκά ποιήματα εμπνευσμένα από τη Σαπφώ

– 1972 Καπετάν Αντώνης: ο τελευταίος των Ελλήνων (μυθιστόρημα), Εκδόσεις Γκοβόστη

– 1975 Η γυναίκα του Σωκράτη (θεατρικό έργο), Πλειάς

– 1986 Η ζωή με τον Άλκη

– 1980 Ψάχνοντας την Πηνελόπη (διήγημα)

– Η Γαλλία του Ζισκάρ (διηγήματα)

– 1983 Αυτό το παιδί είναι μόνο του: επιλογή κειμένων για τον πρώιμο νηπιακό αυτισμό (μελέτη)

– 1984 Η ζωή με τον Άλκη (θεατρικό έργο)

– 2002 Η γυναίκα του Σωκράτη (θεατρικό έργο), επανέκδοση Πελασγός

– 2020 Ερωτικές επιστολές

– 2022 Ταξίδι στη Συρία

Η… ζωή του με τον Άλκη, όπως ήταν και ο τίτλος της αυτοβιογραφικής ταινίας του Δημήτρη Κολλάτου δεν είχε ευτυχισμένο τέλος.

Ο Άλκης Κολλάτος που έπασχε από αυτισμό άφησε την τελευταία του πνοή από καρδιακή ανακοπή. Δίπλα του βρισκόταν ο αδελφός του Αλέξανδρος- που στην ταινία είχε ερμηνεύσει τον αδελφό του.

Σήμερα το πρωί έφυγε ο Αλκης από ανακοπή στο Τζανειο νοσοκομείο, ο Αλέξανδρος ήταν διπλα του. Εγώ σπίτι μου τα ποδια μου με φοβερούς πόνους με κρατησαν σπίτι. Είναι άδικο να ζω εγώ και να φύγει ο Αλκης

Δημοσιεύτηκε από Dimitris Kollatos B στις Τετάρτη, 14 Απριλίου 2021

«Είναι άδικο να ζω εγώ και να φεύγει ο Άλκης» έγραψε ο σκηνοθέτης για την απώλεια του γιου του στον λογαριασμό του στο facebook.

Η μάχη ζωής της οικογένειας του σκηνοθέτη με τον αυτισμό και ο γιος που έγινε κινηματογραφικός ήρωας.

Είναι 1988 και η νέα ταινία του γνωστού σκηνοθέτη και συγγραφέα Δημήτρη Κολλάτου, με τίτλο «Η ζωή με τον Άλκη», βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά το φινάλε της προβολής σχεδόν όλοι οι θεατές βγαίνουν συγκλονισμένοι, δακρυσμένοι.

Έχουν μόλις παρακολουθήσει, από πολύ κοντά, πώς είναι η ζωή μιας οικογένειας που μεγαλώνει ένα παιδί με βαρύ αυτισμό.

Πρωταγωνιστής της αυτοβιογραφικής αυτής ιστορίας είναι ο μεγάλος γιος του σκηνθέτη, ο Άλκης τον οποίο υποδύεται στη σκηνή ο μικρότερος αδελφός του, Αλέξανδρος. Το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινό…

Η ταινία αυτή ήταν η παρθενική απόπειρα του Δημήτρη Κολλάτου να διηγηθεί μέσω της τέχνης του την ιστορία της ζωής του και του γιου του, του Άλκη, που έφυγε σήμερα από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 44 ετών. Μια ιστορία με πολλούς αγώνες, προσπάθειες, προβλήματα, αδιέξοδα αλλά και αγάπη, πολλή αγάπη.

Σαν κι αυτές που βιώνουν καθημερινά, με απίστευτη υπομονή και γενναιότητα, χιλιάδες οικογένειες στους κόλπους των οποίων μεγαλώνουν παιδιά με βαριές διαταραχές.

Η ζωη με τον Αλκη -La vie avec Alkis – sous-titres Francais

«Η ζωή με τον Άλκη» σημείωσε μεγάλη επιτυχία, βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αλλά πάνω απ’ όλα λειτούργησε ως ένα σημαντικό κύμα συμπαράστασης που έφθασε σε πολλά ελληνικά σπίτια.

«Για πολλά χρόνια και σε κάθε προβολή της ταινίας μας έπαιρναν στο σπίτι τηλέφωνο ή μας έστελναν γράμματα να μας ευχαριστήσουν» είχε αποκαλύψει πριν λίγα χρόνια σε συνέντευξή του ο 10χρονος τότε πρωταγωνιστής, ηθοποιός σήμερα Αλέξανδρος Κολλάτος ο οποίος ήταν πάντα στο πλευρό του αδελφού του, βιώνοντας και ο ίδιος το ψυχολογικό βάρος μιας τέτοιας δύσκολης καθημερινότητας.

Ήταν εκείνος άλλωστε που στεκόταν δίπλα στον Άλκη, τα τελευταία λεπτά της ζωής του, λίγο πριν ξεψυχήσει στο Τζάνειο νοσοκομείο, αυτόπτης μάρτυρας και τραγικός πρωταγωνιστής μιας ιστορίας ζωής που μοιραία τον έχει σημαδέψει για πάντα.

«Είναι άδικο να ζω εγώ και να φύγει ο Άλκης» ήταν οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του πατέρα, του σκηνοθέτη αλλά πάνω από όλα του ανθρώπου που έδινε επί δεκαετίες μάχη με την σκληρή πραγματικότητα, τον πόνο, την απογοήτευση χωρίς να έχει ουσιαστική βοήθεια από κανέναν, σε μια χώρα που οι υποδομές και οι παροχές για τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν αντίστοιχες καταστάσεις είναι σχεδόν μηδαμινές. Και που το στενό οικογενειακό περιβάλλον ανέβαινε έναν πραγματικό Γολογοθά γνωρίζοντας όμως ότι η Ανάσταση δεν πρόκειται ποτέ να έρθει.

Κι αυτή η πικρή συνειδητοποίηση ήταν που οδήγησε, κάποιες στιγμές, τους δυο γονείς, σε κινήσεις απόγνωσης και δηλώσεις που σοκάρουν.

Ο Γολγοθάς ξεκίνησε για τον Δημήτρη Κολλάτο και την σύζυγό του, ηθοποιό Αρλέτ Μπομάν λίγο μετά την γέννηση του πρώτου τους παιδιού που με τόσο ενθουσιασμό περίμεναν να έρθει για να επισφραγίσει τον έρωτά τους.

Η διάγνωση ωστόσο που ήρθε λίγο καιρό αργότερα θα αλλάξει τα πάντα μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Από τη στιγμή που πληροφορούνται πως ο μικρός Άλκης πάσχει από πρώϊμο αυτισμό, από τις πλέον βαριές περιπτώσεις της διαταραχής αυτής, η ζωή τους δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.

Προσπαθούν να αποδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα και ελπίζουν πως με την αγάπη και την φροντίδα τους το μέλλον δεν θα είναι τόσο δυσοίωνο όσο τους περιγράφουν οι γιατροί. Η έλευση του δεύτερου γιου τους, τούς πλημμυρίζει με χαρά και αισιοδοξία.

Η αγωνία όμως για την εξέλιξη του Άλκη είναι πάντα παρούσα στη σκέψη τους και στην ψυχή τους.

Τα χρόνια περνούν και το παιδί μεγαλώνει χωρίς να δείχνει σημάδια βελτίωσης. Στα 12 του χρόνια δεν μπορεί να μιλήσει ούτε να αυτοεξυπηρετηθεί. Η οικογένειά του προσπαθεί να τού προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορεί. Μαζί με τη λατρεία και τη φροντίδα τους όμως φουντώνει και η αέναη αγωνία που κατακλύζει όλους τους γονείς παιδιών με σοβαρές διαταραχές: «Τί θα απογίνει όταν εμείς θα φύγουμε από τη ζωή;».

Κοκκινο Τριανταφυλλο σου εκοψα του Δημητρη Κολλατου

Η μητέρα δεν αντέχει. Απομακρύνεται και κάποια στιγμή δίνει τέλος στη ζωή της πνιγμένη από τις ενοχές της που δεν κατάφερε να μείνει δυνατή στο πλευρό του:

«Η γυναίκα μου δεν άντεξε τον Άλκη, μπορεί να τον αγαπούσε περισσότερο από μένα αλλά δεν τον άντεξε» θα δηλώσει συγκλονισμένος ο Δημήτρης Κολλάτος ο οποίος καλείται για μία ακόμη φορά να σταθεί όρθιος απέναντι σε ένα ακόμη σκληρό χτύπημα της ζωής.

Σε μια προσπάθεια να βγάλει από μέσα του όλα αυτά τα έντονα και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα που βιώνει γυρίζει, το 1993, μια ακόμη αυτοβιογραφική ταινία, με τίτλο «Κόκκινο Τριαντάφυλλο σού Έκοψα» την οποία αφιερώνει στη μνήμη της συζύγου του.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ένας σκηνοθέτης που δεν έχει ξεπεράσει την αυτοκτονία της γυναίκας του, κλεισμένος στο σπίτι του, μαζί με τον αυτιστικό γιο του Άλκη, βλέπουν και ξαναβλέπουν τις ταινίες που γύρισαν μαζί, θυμούνται το παρελθόν, τη ζωή μαζί της και την κακιά στιγμή του θανάτου του.

Μέσα από αυτήν την ταινία, που στρέφεται απελπισμένα σε μια κατανόηση των προσώπων και των γεγονότων, που σημάδεψαν πολλαπλώς μια οικογένεια, τίθενται δύσκολα και σκληρά ενίοτε ερωτήματα: «Μπορεί να είναι ένας βίαιος θάνατος πράξη αγάπης;».

«Ο άνθρωπος δεν έχει τη δυνατότητα να διαλέξει την στιγμή που θα έρθει στη ζωή. Μπορεί όμως να διαλέξει την ώρα, τον τόπο και τον τρόπο με τον οποίο θα φύγει;»…

Παρόλα αυτά ο Δημήτρης Κολλάτος βρίσκει τη δύναμη και συνεχίζει να αγωνίζεται για τον Άλκη, ο οποίος παραμένει ένα μικρό παιδί εγκλωβισμένο στο σώμα ενός εύσωμου ενήλικα. Αρνείται πεισματικά να τον κλείσει σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα και παίρνει την απόφαση να δημιουργήσει μια μικρή μονάδα για παιδιά με αυτισμό σε μία έκταση που διαθέτει στην Αίγινα.

Η έλλειψη κρατικής στήριξης ωστόσο τον φέρνει ξανά σε αδιέξοδο: « Λίγοι υπουργοί καταλάβαιναν. Τώρα το ΕΟΠΠΥ δεν μας δίνει καν τα χρήματα» δήλωνε πριν λίγα χρόνια ο ίδιος απογητευμένος.

Μέχρι θερινό σινεμά είχε φτιάξει ο Δημήτρης Κολλάτος στην μονάδα φιλοξενίας παιδιών με αυτισμό, στο κτήμα του στην Αίγινα

Στην προσπάθειά του μάλιστα να ευαισθητοποιήσει την πολιτεία αλλά και την κοινή γνώμη θα προβεί σε κάποιες δηλώσεις οι οποίες θεωρήθηκαν σκληρές αποτύπωναν ωστόσο μια υπαρκτή πραγματικότητα που μόνο όσοι έχουν έρθει αντιμέτωποι με αντίστοιχες καταστάσεις είναι ικανοί να κατανοήσουν σε βάθος:

«Είναι κόλαση να μεγαλώνεις ένα αυτιστικό παιδί. Αυτοί που λένε ότι δεν είναι κόλαση λένε ψέματα.

Ένα ειδικό παιδί είναι πολύ δύσκολο. Το παιδί που έχει ψυχικά προβλήματα είναι υπερκινητικό, είναι βίαιο, μπορεί να σε σκοτώσει… δεν έχω αντοχές…» έλεγε ξεσπώντας ο 79χρονος πατέρας που έβλεπε τη ζωή του να πλησιάζει στο τέλος της, ένιωθε την φυσική του ανικανότητα να αντεπεξέλθει πλέον στις απαιτητικές ανάγκες του παιδιού του και τον βασάνιζε η αγωνία για το μέλλον που θα έχει όταν ο ίδιος δεν θα βρίσκεται πλέον κοντά του.

«Αν ο Αλέξανδρος δεν ήταν πολύ καλό παιδί και δεν αγαπούσε τον Άλκη, θα τον σκότωνα τον Άλκη! Να τον αφήσω να τον βασανίζουν, να τον τρελάνουν στα φάρμακα, να τον κάνουν φυτό; Το τρομερό θα ήταν να μην τον πάρω μαζί μου. Αν υπάρχει Θεός ας τον πάρει» εξομολογούνταν σε ένα δημόσιο ξέσπασμά του παρουσιάζοντας, ωμά και σοκαριστικά αλλά αληθινά το οικογενειακό του δράμα.

Ο Δημήτρης Κολλάτος με τον γιο του Άλκη

Εδώ και λίγες ώρες η αγωνία ζωής του 82χρονου Δημήτρη Κολλάτου για το μέλλον του Άλκη, που τον ώθησε στο να συνειδητοποιήσει τις απέραντες δυνάμεις που διαθέτει και τον έκανε καλύτερο άνθρωπο, έσβησε δίνοντας όμως τη θέση της σε ένα συναίσθημα ακόμη πιο βίαιο, ανθρωπίνως αδύνατο να το διαχειριστεί κανείς: Τον πόνο του γονιού που χάνει το παιδί του!

Θερμά συλλυπητήρια.

Το διαβάσαμε εδώ

Δείτε και αυτά
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.