Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κατηγορίες ψυχικών διαταραχών και πολλές διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και προσωπικότητας που μπορούν να διαταραχθούν. Κοινώς αναγνωρισμένες κατηγορίες περιλαμβάνουν ειδικές φοβίες, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή κοινωνικού άγχους, διαταραχή πανικού, αγοραφοβία, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και μετατραυματική διαταραχή στρες. Όλες οι περιπτώσ…
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κατηγορίες ψυχικών διαταραχών και πολλές διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και προσωπικότητας που μπορούν να διαταραχθούν. Κοινώς αναγνωρισμένες κατηγορίες περιλαμβάνουν ειδικές φοβίες, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή κοινωνικού άγχους, διαταραχή πανικού, αγοραφοβία, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και μετατραυματική διαταραχή στρες.
Όλες οι περιπτώσεις όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: αποσπούν την προσοχή του πάσχοντος από την πραγματικότητα. Τα ψυχολογικά σύνδρομα δεν υπακούν στη λογική και δεν υποκύπτουν στα γεγονότα. Παρακάτω παρατίθενται 6 από αυτά.
6 σπάνια ψυχιατρικά σύνδρομα
Το σύνδρομο Μινχάουζεν
Το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου, ή αλλιώς διαταραχή προσποίησης προκαλούμενη σε άλλον, αποτελεί μία μορφή κακοποίησης στην οποία ο «φροντιστής», σκοπίμως προκαλεί (ή παραπλανητικώς αναφέρει στους γιατρούς) συμπτώματα ασθένειας στο πρόσωπο το οποίο φροντίζει έτσι ώστε το τελευταίο που συνήθως είναι το παιδί, να λάβει ιατρική βοήθεια η οποία, με κάποιο τρόπο, προσφέρει ικανοποίηση στον προκαλούντα.
Αυτό μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνο, διότι η «φροντίδα» που προσφέρει ο πάσχων στο εξαρτώμενο άτομο είναι στην πραγματικότητα μορφή κακοποίησης. Το εξαρτώμενο άτομο που υποτίθεται ότι είναι άρρωστο συχνά είναι παιδί ηλικίας κάτω των 6 ετών.
Μπορεί όμως να είναι και ενήλικας, με αναπηρία ή ηλικιωμένος. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι πάσχοντες από το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου αναζητούν αχρείαστη ιατρική θεραπεία για ένα εξαρτώμενο πρόσωπο.
Συχνά έχουν την εγγενή ανάγκη να βλέπουν οι άλλοι το εξαρτώμενο πρόσωπο ως άρρωστο ή τραυματισμένο. Αυτό δεν συμβαίνει απαραιτήτως για να αποκομίσουν οι ίδιοι κάποιο συγκεκριμένο όφελος (π.χ. οικονομικό), λένε οι ειδικοί της Clevelnd Clinic. Συχνά γίνεται απλώς για να προσελκύσουν την προσοχή των άλλων και τη συμπόνια που εκείνοι δίνουν σε όσους είναι πραγματικά άρρωστοι και στις οικογένειές τους.
Το Σύνδρομο Cotard
Πρόκειται για μια σπάνια αλλά σοβαρή ψυχική ασθένεια. Πρόκειται για έναν τύπο ψευδαίσθησης που συνήθως σχετίζεται με την επίμονη άρνηση της ύπαρξης.
Σύνδρομο Cotard ονομάζεται ένα σύνολο συμπτωμάτων, όπου προεξάρχουν οι υποχονδριακές και μηδενιστικές παραληρηματικές ιδέες, με χαρακτηριστικότερες τις παραληρηματικές ιδέες «είμαι νεκρός» και «τα όργανά μου δεν υπάρχουν».
Επίσης, περιγράφονται αγχώδης και καταθλιπτική διάθεση, ιδέες ενοχής-τιμωρίας, δαιμονικής κατοχής και αθανασίας, αυτοκτονική και αυτοακρωτηριαστική συμπεριφορά. Η πρώτη περιγραφή του συνδρόμου έγινε από τον Cotard το 1880, σε διάλεξή του όπου παρουσίασε το κλινικό περιστατικό μιας ασθενούς του. Στη διεθνή βιβλιογραφία επικράτησαν οι όροι «μηδενιστικό παραλήρημα» και «σύνδρομο Cotard», αντί των όρων «παραλήρημα των αρνήσεων» και «παραλήρημα Cotard».
Δείτε επίσης: Σώζει ζωές: Πόσες ώρες περπάτημα την εβδομάδα μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου;
Το άτομο που βιώνει την ψευδαίσθηση μπορεί να πιστεύει ότι είναι νεκρό, ετοιμοθάνατο, ότι μέρη του κορμιού του λείπουν και ότι δεν χρειάζεται να πραγματοποιεί οποιαδήποτε λειτουργία μας κρατά ζωντανούς, όπως να τρώει, να πίνει νερό και να πλένεται. ‘
Όσο τα για αίτια που προκαλούν την ασθένεια, αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστα, αφού πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο σύνδρομο που δεν έχει μελετηθεί επαρκώς. Μια θεωρία αποδίδει την εμφάνιση των ψευδαισθήσεων στην αίσθηση σύγχυσης και άγχους που μπορεί να βιώνει ένα άτομο και η οποία το κάνει να συνδυάζει νοσηρές σκέψεις και αντιλήψεις με την αίσθηση ότι δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του.
Σύνδρομο D’ Ekbom
Το σύνδρομο Ekbom, που ονομάζεται επίσης δερματοζωικό παραλήρημα ή παραλήρημα παρασίτωσης, είναι, εντός της ομάδας των ψυχώσεων, μια συγκεκριμένη μορφή χρόνιου παραληρήματος που εμφανίζεται από την εφηβεία και στην ενήλικη ζωή.
Κατ’ επέκταση, το σύνδρομο Ekbom μπορεί και να θεωρείται ένα παραλήρημα της μόλυνσης του δέρματος. Το υποκείμενο παραπονείται για επίμονο κνησμό, με την ακλόνητη πεποίθηση ότι έχει προσβληθεί πάνω ή κάτω από το δέρμα. Μπορεί να παρουσιάσει δερματικές βλάβες όπως έλκη λόγω προσπαθειών εξαγωγής και εξάλειψης αυτών των παρασίτων. Νομίζει ότι έχει αποδείξεις για αυτό ενώ δεν έχει.
Η θεραπεία απαιτεί καλή σχέση γιατρού-ασθενούς, με κίνδυνο παρεξηγήσεων, απόρριψης ή επιθετικών συμπεριφορών. Η δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης είναι απαραίτητη: επαρκής χρόνος ακρόασης για το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, αξιολόγηση των διαταραχών στην ποιότητα ζωής και του περιβάλλοντος. Η θεραπεία απαιτεί στενή συνεργασία δερματολόγου, ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή, η οποία διευκολύνει τη λεκτική έκφραση των ανησυχιών και των σωματικών αντιλήψεων.
Σύνδρομο De Capgras
Το σύνδρομο Καπγκρά ταξινομείται ως σύνδρομο εσφαλμένης ταυτοποίησης, μια κατηγορία παραισθήσεων που περιλαμβάνουν εσφαλμένη αναγνώριση ανθρώπων, τόπων ή αντικειμένων.
Το Σύνδρομο Καπγκρά (Capgras) είναι σπάνια ψυχική διαταραχή, κατά την οποία ο ασθενής βιώνει την παραίσθηση πως ένας φίλος, σύντροφος, γονιός ή άλλο μέλος του στενού οικογενειακού του κύκλου έχει απαχθεί και αντικατασταθεί από έναν πανομοιότυπο σωσία. Συνοδεύεται από καχυποψία του ασθενούς προς τα οικεία του πρόσωπα και την εσφαλμένη πεποίθηση πως επιδιώκουν το κακό του.
Σύνδρομο De diogene
Το σύνδρομο Διογένη, γνωστό και ως σύνδρομο γεροντικής εξαθλίωσης, είναι μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ακραία αυτοπαραμέληση, οικιακή εξαθλίωση, κοινωνική απόσυρση, απάθεια, καταναγκαστική συσσώρευση σκουπιδιών ή ζώων και έλλειψη ντροπής.
Τα προσβεβλημένα άτομα μπορεί επίσης να εμφανίσουν συμπτώματα κατατονίας. Οι κύριοι στόχοι των γιατρών είναι να βοηθήσουν στη βελτίωση του τρόπου ζωής και της ευημερίας του ασθενούς, επομένως οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να αποφασίσουν εάν θα επιβάλουν ή όχι θεραπεία στον ασθενή τους. Πολλοί από αυτούς αρνούνται τις κακές τους συνθήκες και αρνούνται να δεχτούν θεραπεία.
Σύνδρομο De fregoli
Το Σύνδρομο Fregoli είναι σπάνια ψυχική διαταραχή, κατά την οποία ο πάσχων έχει την παραίσθηση πως τα διαφορετικά πρόσωπα, με τα οποία συναναστρέφεται, είναι στην πραγματικότητα μόνο ένας άνθρωπος που εμφανίζεται συνεχώς μεταμφιεσμένος.
Ο ασθενής συχνά έχει την πεποίθηση πως το μεταμφιεσμένο άτομο τον καταδιώκει ή ακόμα πως θέλει να τον βλάψει.
Ο ασθενής μπορεί να ανακαλεί εσφαλμένα χώρους, αντικείμενα και γεγονότα. Αυτή η διαταραχή μπορεί να εξηγηθεί με «συνειρμικούς κόμβους», οι οποίοι συμβάλλουν στην ταύτιση πληροφοριών από ξένα πρόσωπα με ένα συγκεκριμένο, οικείο για τον ασθενή άτομο. Αυτό σημαίνει πως ένα οικείο και ένα άγνωστο πρόσωπο, το οποίο μοιάζει γνώριμο στον ασθενή, θα ταυτιστούν συνειρμικά μεταξύ τους.
Πηγή: psychology.gr
Δείτε και αυτά